De behoefte aan technieken die snelle gebiedsdekking en gedetailleerde beeldvorming van de ondergrond bieden om historische locaties te evalueren zonder intrusieve onderzoeken, leidt vanzelfsprekend tot het benutten van de kracht van grondradar (GPR).

Veldarcheologie met drones of GPR wagentje

Grondradar of GPR is een systeem dat in de geofysica wordt gebruikt om informatie over de ondergrond van de aarde te scannen, in kaart te brengen en vast te leggen. Archeologen maken al jarenlang gebruik van deze technische procedure, en het is ook gangbaar in andere wetenschappelijke disciplines zoals milieustudies, geologie en zelfs civiele techniek.

Archeologische geofysica omvat methoden om gegevens te verzamelen waarmee de veldarcheoloog onderliggende archeologische kenmerken kan afbeelden en in kaart kan brengen, die anders onmogelijk te detecteren zijn met traditionele veldmethoden. Archeologen kunnen profiteren van de fysieke en chemische veranderingen in de grond in relatie tot de aanwezigheid of afwezigheid van ondergrondse objecten. Met behulp van uiterst gevoelige instrumenten kan de gespecialiseerde technicus de gegevenssignalen, ontvangen door het GPR-systeem, meten, in kaart brengen en interpreteren tot bruikbare informatie voor het plannen van de opgraving.

Niet-invasief onderzoek

Het grootste voordeel van grondradar is dat het een niet-invasieve en niet-destructieve manier biedt om informatie te verzamelen over de nabijgelegen ondergrond. Grote locaties met verborgen resten kunnen efficiënt en nauwkeurig worden bekeken en geanalyseerd, terwijl de locatie behouden blijft.

GPR-kaarten bieden nuttige primaire onderzoeksgegevens die kunnen worden gebruikt om opgravingslocaties vast te stellen of zelfs om gevoelige gebieden te identificeren waar culturele overblijfselen, zoals begraafplaatsen, kunnen worden gevonden. Deze gebieden kunnen een speciaal extractieproces vereisen, en de informatie kan archeologen begeleiden om verstoring of vernietiging van deze locaties te voorkomen.

De sedimentaire lagen en begraven artefacten hebben een specifieke fysieke en chemische samenstelling. Dit beïnvloedt de snelheid van de verspreiding van elektromagnetische golven (elektrische geleidbaarheid en magnetische permeabiliteit). Verschillen of variaties in de ontvangen golven duiden op de aanwezigheid van objecten, holtes, veranderingen in fysieke eigenschappen, enz. Patronen in de ondergrondse beeldvorming wijzen op onderliggende archeologische kenmerken zoals architectuur of artefacten.